Bemiddeling is gebaseerd op drie algemene doelstellingen. Het is aan de bemiddelaar om deze correct te beheren.
Het is aan de bemiddelaar om iedereen grondig te informeren met betrekking tot zowel de wetgeving als tot de rechtspraak, zodat hieromtrent geen onduidelijkheden kunnen ontstaan.
Dit neemt niet weg dat de bemiddelaar aan de partners de gelegenheid geeft om hun persoonlijke bekommernissen in overweging te nemen. Op die manier verschuift de vraag van “Wat is wettelijk voor mij?” naar “Wat vinden jullie correct voor al de betrokkenen?”
In die optiek valt de bemiddelaar niet terug op standaardoplossingen, maar investeert hij in een zoektocht naar oplossingen.
Het is eveneens de opdracht van de bemiddelaar om er voor te zorgen dat hij de bekommernissen van de beide betrokken partijen evenwaardig aan bod laat komen waarbij elke mening even belangrijk is. Het heeft in die zin geen belang wie gelijk heeft.
Het is wel de bedoeling om de meningsverschillen naast elkaar te zetten en in volle gelijkwaardigheid elkeen aan bod te laten komen.
Als beheerder van uw onderhandelingen heeft de bemiddelaar zelf geen beslissingsmacht. De bemiddelaar zal een vertrouwensrelatie tussen hemzelf en de gesprekspartners opbouwen en in een positieve werkrelatie de beslissingsmacht elkeen ondersteunen. De bemiddelaar is op die manier een gangmaker die uitnodigt om te reflecteren.
Hoe meer u zelf participeert als gesprekspartner in het beslissingsproces, hoe groter de kans dat de gemaakte afspraken dan ook daadwerkelijk worden uitgevoerd. Immers, een beslissing die gebaseerd is op het persoonlijk rechtvaardigheidsgevoel, de persoonlijke opvoedingsideeën van de beide betrokkenen in verband met de kinderen, de beveiliging van de zakelijke verhoudingen, het idee over financiële rechtvaardigheid, maakt meer kans op een gevoel van tevredenheid op lange termijn dan een regeling die bepaald wordt door een rechter, door wettelijke verdelingsregels of door abstracte opvoedingstheorieën.
Op die manier zal immers een akkoord tot stand komen in overleg en vrijwillig waarbij dit akkoord is geïndividualiseerd en aangepast aan de specifieke situatie.
Bemiddeling is een goed alternatief voor de rechtbank, maar wat is juist het verschil tussen de twee?
Elk vonnis dat uiteindelijk wordt uitgesproken door een rechtbank zal alleen maar verliezende partijen krijgen en nooit een ten gronde oplossing. Een rechter zal immers in eer en geweten een beslissing nemen die partijen moeten aanvaarden en meestal elk van de partijen met een verdeeld gevoel opzadelen.
Dit is een onzekere basis om de toekomst aan te vatten en de ervaring leert dat er nadien nog regelmatig conflicten zijn, die al dan niet opnieuw voor de rechtbank moeten worden gebracht.
Hier tegenover staat bemiddeling waarbij u zelf de beslissingen neemt, u beiden evenveel inspraak heeft en u, met de medewerking van de bemiddelaar, komt tot verantwoordelijke en zelf genomen geïnformeerde beslissingen.